सद्गुरू श्री शंकर महाराजांची बावन्नी गुरुर्ब्रह्मा गुरुर्विष्णु | गुरुर्देवो महेश्वरः | गुरुर्साक्षात परब्रम्ह | तस्मैश्री गुरुवे नमः जय शिव शंकर शुभंकरा | श्री दत्ताच्या अवतारा || भव भय हारक हरिहरा | विनम्र वंदन स्वीकारा || धृ.|| वाघांच्या सहवासात | बाळ प्रकटले रानात || चिमणाजीला दृष्टांत | देवूनी स्वगृही आलात ||१ || असंख्य केल्या कृष्ण लीला | अंतापुरच्या गावाला || जो तो धावे बघण्याला | छकुल्या शंकरच्या लीला || २ || हिमनग शिखरावर फिरले | विश्वामधुनी संचारले || अक्कलकोटी श्री आले | विनम्र गुरुचरणी झाले || ३ || शुभरायांच्या मठातून | किर्तन करिती जनार्दन || दत्तरूप त्या दाखवून | प्रकट झाले जनातून || ४ || तेथे रंगता ते भजनी | प्रत्येकास दिसे नयनी || जिकडे तिकडे भक्तगणी | शंकररूपे ये दिसुनी || ५ || मेहेंदळेच्या वाड्यात | उत्सव शिवरात्री करीत || वर्णपालटे शरीरात | शिवशंभूसम श्री दिसत || ६ || श्रीपादवल्लभ दिसती कुणा | कुणा पंढरीचा राणा || कुणा भवानी कृष्ण कुणा | दर्शन देती भक्तांना || ७ || जरी पुण्यातून नच जाती | असंख्य पत्रे तरी येती || हजार उत्सवाला असती | अनेक गावी श्री दिसती || ८ || अल्लख वदता मुखातून | पिंड निघाली भूमीतून || पाथर्डीस हे शिवस्थान | भोवती नाथांचे ठाण | | ९ || नाथ समाधी मढीतली | तेथील शांत धुनी झाली || अल्लख देवूनी आरोळी | क्षणात प्रज्वलित केली || १० || मेहेंदळे सौभाग्यवती | जीवन संपवण्या जाती || पूर्णत्वाला तिज नेती | रसाळ ज्ञानेश्वरी कथिती || ११ || गिरीनारीच्या गिरी जाती | वायुभक्षण जे करिती || भोजन साधुना देती | संगती प्राणीही असती || १२ || कुरुक्षेत्रावर जी घडिली | मनास घटना ना पटली || गीता कैसी सांगितली | शंका कोणीतरी विचारली || १३ || बघता रोखुनी त्यावती | दिसली ज्योतिर्मय मूर्ती || कृष्णापरी त्या श्री दिसती | तत्क्षण ज्ञानगीता प्राप्ती || १४ || सोमवातीच्या शुभ दिवशी | स्वरूप लिंगात्मक दिसती || उत्कट प्रीती ज्या पाशी | तोच बघे त्या तेजाशी || १५ || महाराजांच्या जिभेवर | लिंग वसतसे खरोखर || समर्थ स्वामी गुरुवर | पूजन करिती सत्वर || १६ || समर्थ स्वामी माउलीने | तृप्त केले स्तनपाने || ऐसे सांगती अभिमाने | शिरसावंद्य गुरुवचने || १७ || प्रधान लंडनला जाती | तेव्हा मातापिता जाती || सदगुरुला मनी स्मरीती | तत्क्षण सन्मुख श्री येती || १८ || पर्वत गिरीनारी नेती | दत्त्प्रभुना बोलाविती | | समक्ष अंत्यविधी करिती | शिष्य मनोरथ पुरविती || १९ || प्रधान झाले शिष्ठा प्रधान | लाभे गुरुभक्तीचे ज्ञान || उत्कट भक्ती प्रीती महान | गुरुह्रीद्यांचे प्रपंच प्राण || २० || गाणगापूरला श्री जाती | रुद्रा घाटावर श्री बसती || निर्गुण पादुकांवरती | ब्राम्हण पूजा जी करती || २१ || महारांजाच्या पडे शिरी | जो तो मनी आश्चर्य करी || सन्मानाने मठांतरी | घेऊन येती श्री स्वारी || २२ || भस्मे वरती अति माया | पदपंकज शिरी ठेवूनिया || स्वरूप गुरुचे जाणाया | दृष्टी दिव्य दिली सदया || २३ || गुरूने आपला मज म्हणून | जवळी घ्यावे आवळून || ऐसी इच्छा प्रकटून | फुलारी दादा घे वचन || २४ || तत्क्षण शरीरी संचरून | आपणासारखे त्या करून || केले आश्वासन पूर्ण | कृतार्थ दादांचे जीवन || २५ || गणेश अभ्यंकर यांना | युद्धावरती असतांना || असंख्य गोळ्या पायांना | चाटुनी गेल्या खुणाविना || २६ || विजार चाळण सम झाली | तरीही जाणीव नच झाली || लीला कोणी ही केली | अंतरी जान कृपा झाली || २७ || सद्गुरू असता काशीत | ब्राम्हण वैदिक हिणवीत || भोंदू अजागळ अशिक्षित | जाणे काय कसे वेद || २८ || सागरगोटे झेलीत | कन्या खेळतसे तेथ || तिच्या मुखातून बोलवीत | बृह्स्पतीसम श्री वेद || २९ || नवरात्रीच्या अष्टमीस | शरीरी दुर्गेचा वास || करिती तांडव नृत्यास | अनंत नमने मातेस || ३० || सप्तचिरंजीव जे असती | त्यातील श्रेष्ठ असे विभूती || तो मी मारुती या जगती | स्वये मुखाने श्री वदती || ३१ || नवले विनवी सदगुरुला | दावा विष्णूपद मजला || सागर तीरावर नेला | सुवर्ण पदपंकज दिसला || ३२ || लांब चरण ते स्पर्शून | उर्मी उसळल्या मनातून || व्योमी बघता यर दिसून | किरीटी चमके लखलखून || ३३ || तात्यावारती अति प्रीती | अनन्य शरणागती असती || तात्या जणू की प्रतिकुती | दुसरी सद्गुरूंची मूर्ती || ३४ || परस्परांची बदलून | कामे करिती समजून || कुणा न ये हे कळून | कोण शिष्य नि गुरु कोण || ३५ || समाधीतुनी प्रकटती | मिठीत रुद्रांना घेती || पृथ्वीभोवती फिरविती | साक्षित्वाची दिली प्रचिती || ३६ || मी शंकर कैलासपती | अवतरलो या भूवरती || समज द्यावया जगाप्रती | कार्य असे हे ममचित्ती || ३७ || विविध रंग या जगतात | इथले मात्र नसे तेथ || ज्ञात न कोणा हे होत | ज्ञान असे हे अतिगुप्त || ३८ || स्वतःस कोणी ओळखिल | तो मज निश्चित जाणेल || धनदौलत जरी उधळील | तरीही त्याला नुमजेल || ३९ || घे घे जाणुनी तू मजला | अथवा पश्चाताप भला || कार्यभाग न मम अडला | अडेल माझ्यावीन तुझला || ४० || कांचनसम हे अक्षरबोल | कोरूनी दगडावरती खोल || सुवेळी तुझला स्मरतील | शब्द सुधेसम हे अनमोल || ४१ || केले तुझला गुह्य खुले | साधुनी अपुले घेई भले || शरणांगत मज जे आले | ते मी निश्चित उद्धारीले || ४२ || अशक्य काम करी शक्य | ऐसे ज्याचे ब्रीदवाक्य || भक्तांशी जो करी सख्य लिलया देई सदा मोक्ष || ४३ || भिऊ नको मी पाठीशी | असता भीती तुला कैशी || वचनबद्ध जो भक्तांशी | का नच त्यावर विश्वाशी || ४४ || योगक्षेम मी चालविण | ऐसे दिद्धले न वचन || त्याचे चिंतन मनी करून | चिंता द्यावी अर्पून || ४५ || सद्गुरू येथुनी नच गेले | चिरंजीव ते असती भले || अनेक वेळा श्री उठले | समाधीतुनी प्रकटले || ४६ || अंत जगाचा होईल | सुभक्त तितुके रक्षील || ऐसे ज्याचे दृढबोल | प्रीती अपेक्षी बहुमोल || ४७ || ऐसा समर्थ स्वामीला | भव मनीचा सांगितला || भक्ती प्रीती दे मजला | परमार्थाचा मार्ग भला || ४८ || मिठीत मजला घेवून | आईपरी घे चुंबन || माझा याळ असे म्हणून | कृतार्थ करी हे जीवन || ४९ || बावन्नी भाऊदासाची | प्रीतीसुद्धा जणू भक्तीची || प्राशन करता मिळायची | मधुरा भक्ती सद्गुरूंची || ५० || बावन्नी ज्याच्या स्मरणात | अमलभाव हा हृदयात || सद्गुरूंच्या तो सावलीत | हिच फल श्रुती पदरात || ५१ || जय शिव शंकर शुभंकरा | श्री दत्ताच्या अवतारा || भव भय हारक हरिहरा | विनम्र वंदन स्वीकारा || ५२ || || जय शंकर || || श्री गुरुदेव दत्त || || ऊँ श्री शंकरनाथाय नमः ||